NBAMM 2007, 26 t/m 28 januari 2007
Intro
Voor sommigen is de NBAMM inmiddels een begrip, maar voor anderen is het volstrekt onduidelijk waar het nu voor staat en wat het inhoudt. Het staat voor de Nivon Bergsportgroep Amsterdam Mountain Marathon. Reden genoeg om het af te korten. Een ‘echte’ Mountain Marathon staat voor oriënteren, hardlopen en bivakkeren in de bergen. Bij ons is het hardlopen wandelen geworden en de bergen heuvels. We lopen gemiddeld zo’n zeventien kilometer per dag. Het oriënteren houdt in dat je een kaart krijgt en coördinaten met aanwijzingen op een apart briefje. Je tekent de coördinaten in op de kaart en loopt ze vervolgens op de ‘snelste’ manier af. Een wedstrijdelement dus, maar je kan daar ook heel relaxt mee om gaan. De aanwijzingen helpen je om de plekken te vinden. Op de plekken hangt in ons geval een lint met een code. Die code noteer je en is dan het bewijs dat je de plek gevonden hebt. Is het zwaar? Hangt van de afstand af, dit jaar zeker niet. Is het leuk? Ja enorm! Want het gaat nu ergens om. En bovendien een goede training om onder een zekere druk en bij vermoeidheid goed om te gaan met kaart en kompas.
Dit jaar organiseren Ronald Lankhof en Roon Bakels, de winnaars van vorig jaar, de NBAMM. Voorwaar geen kattepis, want je moet een geschikt maar ook mooi gebied zoeken. En de linten moeten op de juiste plek hangen en daar ook blijven hangen. De coördinaten moeten kloppen en op de avond van aankomst, vrijdag 26 januari, moeten de deelnemers een biertje kunnen kopen.
En zo sturen de Ronnies ons de Duitse Eifel in, naar Abenden, Camping Zum Friedenstal. Het beroemde Duitse gezegde ‘am abend im schweinenstal bin ich immer zufrieden’ in gedachten. Een zwijnenstal wordt het niet, want de bejaarde kroegbaas schopt ons rond twaalven de oever van de Rur op.
Intro
Voor sommigen is de NBAMM inmiddels een begrip, maar voor anderen is het volstrekt onduidelijk waar het nu voor staat en wat het inhoudt. Het staat voor de Nivon Bergsportgroep Amsterdam Mountain Marathon. Reden genoeg om het af te korten. Een ‘echte’ Mountain Marathon staat voor oriënteren, hardlopen en bivakkeren in de bergen. Bij ons is het hardlopen wandelen geworden en de bergen heuvels. We lopen gemiddeld zo’n zeventien kilometer per dag. Het oriënteren houdt in dat je een kaart krijgt en coördinaten met aanwijzingen op een apart briefje. Je tekent de coördinaten in op de kaart en loopt ze vervolgens op de ‘snelste’ manier af. Een wedstrijdelement dus, maar je kan daar ook heel relaxt mee om gaan. De aanwijzingen helpen je om de plekken te vinden. Op de plekken hangt in ons geval een lint met een code. Die code noteer je en is dan het bewijs dat je de plek gevonden hebt. Is het zwaar? Hangt van de afstand af, dit jaar zeker niet. Is het leuk? Ja enorm! Want het gaat nu ergens om. En bovendien een goede training om onder een zekere druk en bij vermoeidheid goed om te gaan met kaart en kompas.
Dit jaar organiseren Ronald Lankhof en Roon Bakels, de winnaars van vorig jaar, de NBAMM. Voorwaar geen kattepis, want je moet een geschikt maar ook mooi gebied zoeken. En de linten moeten op de juiste plek hangen en daar ook blijven hangen. De coördinaten moeten kloppen en op de avond van aankomst, vrijdag 26 januari, moeten de deelnemers een biertje kunnen kopen.
En zo sturen de Ronnies ons de Duitse Eifel in, naar Abenden, Camping Zum Friedenstal. Het beroemde Duitse gezegde ‘am abend im schweinenstal bin ich immer zufrieden’ in gedachten. Een zwijnenstal wordt het niet, want de bejaarde kroegbaas schopt ons rond twaalven de oever van de Rur op.
De NBA staat voor de Nivon Bergsportgroep Amsterdam .
De NBA is in de jaren zeventig ontstaan uit een groep fanatieke bergwandelaars binnen het Nivon (Nederlandse Natuur-vrienden), en is in de loop van de tijd uitgegroeid tot een groep mensen die zich bezig houdt met allerlei bergsport- en andere buiten activiteiten; van een-voudige voettochten tot extreme beklim-mingen.
De bergsportgroep heeft een wandel-afdeling ('de wandelende tak'), een afdeling bergwandelen en randonnée en een afdeling alpien- en rotsklimmen.
De verschillende afdelingen organiseren cursussen en activiteiten.
Door de jaren heen heeft de NBA zijn eigen karakter kunnen behouden: klein-schalig, vriendelijk en gericht op berg-sport. De activiteiten en opleidingen wor-den uitsluitend door NBA-vrijwilligers georganiseerd.
De NBA heeft een eigen 'berghut' aan de Marnixkade 2 in Amsterdam. Deze ac-commodatie maakt het mogelijk dat de bergsportgroep al jaren theoretische opleidingen verzorgt met betrekking tot randonnee, trekking, rotsklimmen en alpinisme. De hut wordt ook gebruikt voor een scala aan sociale bijeen-komsten. Er is een uitgebreide bibliotheek, rijk aan kaart, gids en verhaal materiaal.
Rond de berghut is een van de éérste klimmuren van Nederland te vinden, nog steeds regelmatig in gebruik door NBA-leden .
De NBA is in de jaren zeventig ontstaan uit een groep fanatieke bergwandelaars binnen het Nivon (Nederlandse Natuur-vrienden), en is in de loop van de tijd uitgegroeid tot een groep mensen die zich bezig houdt met allerlei bergsport- en andere buiten activiteiten; van een-voudige voettochten tot extreme beklim-mingen.
De bergsportgroep heeft een wandel-afdeling ('de wandelende tak'), een afdeling bergwandelen en randonnée en een afdeling alpien- en rotsklimmen.
De verschillende afdelingen organiseren cursussen en activiteiten.
Door de jaren heen heeft de NBA zijn eigen karakter kunnen behouden: klein-schalig, vriendelijk en gericht op berg-sport. De activiteiten en opleidingen wor-den uitsluitend door NBA-vrijwilligers georganiseerd.
De NBA heeft een eigen 'berghut' aan de Marnixkade 2 in Amsterdam. Deze ac-commodatie maakt het mogelijk dat de bergsportgroep al jaren theoretische opleidingen verzorgt met betrekking tot randonnee, trekking, rotsklimmen en alpinisme. De hut wordt ook gebruikt voor een scala aan sociale bijeen-komsten. Er is een uitgebreide bibliotheek, rijk aan kaart, gids en verhaal materiaal.
Rond de berghut is een van de éérste klimmuren van Nederland te vinden, nog steeds regelmatig in gebruik door NBA-leden .
Zaterdag 27 januari 2007
Het gaat bij de start al mis. We zitten te hannesen met het intekenen. Bovendien komt Caecilia om toiletpapier vragen, achteraf gezien tactisch zetje nummer één van Advalp 3. Even geen tijd voor haar billen. We verliezen hier toch gauw een kwartier. Vette baal. Maar als we een half uurtje later een team beneden aan de Rur zich zien vastlopen, gaat het weer wat beter. Uniek moment, normaal gesproken hoor je pas achteraf waar wie fout ging.
Het gaat bij de start al mis. We zitten te hannesen met het intekenen. Bovendien komt Caecilia om toiletpapier vragen, achteraf gezien tactisch zetje nummer één van Advalp 3. Even geen tijd voor haar billen. We verliezen hier toch gauw een kwartier. Vette baal. Maar als we een half uurtje later een team beneden aan de Rur zich zien vastlopen, gaat het weer wat beter. Uniek moment, normaal gesproken hoor je pas achteraf waar wie fout ging.
Bij post één aangekomen horen we hoog op de berg iemand ‘Peter’ roepen en later nog iemand. We lijken in een aflevering van Jiskefet beland te zijn, iedereen zoekt en roept Peter, maar Peter geeft geen antwoord en komt niet opdagen. Het blijkt team Rupshu te zijn. Ook die hebben we nu dus ingehaald.
Maar dat is te vroeg gejuicht. Want bij post twee maken we twee klassieke fouten. Advalp 3 loopt daar iets voor ons. Zij hebben het lint al lang gezien, maar lopen slim een stukje door en stoppen even verderop. Om in een onbewaakt moment even het lint te checken en uit beeld te verdwijnen. Wij lopen dus ook een stukje, maar dan iets verder, door. En kunnen het lint niet vinden. Nooit afgaan op anderen! Fout twee: we lieten ons door de aanwijzing ‘op een graatje’ leiden en niet door het coördinaat zelf. ‘Luister: een graat is altijd ergens bovenop, dus niet hier beneden’. Gevolg: weer een kwartier verloren en team Rupshu zit gezellig rond het lint een kop koffie te drinken.
We zitten nu hoog boven de Rur, mooie vergezichten en een afwisselend landschap. Het weer valt alles mee, de voorspelde regen blijft uit. Er ligt wat sneeuw en de grond is een beetje bevroren. Karin staat verwoed met haar stokken onder haar schoenen te porren: ijsballen onder de riempjes van haar gaitors. De benaming gamaschen is te Duits en het Belgische slobkousen doet ons teveel aan afgezakte panty’s denken. Gaitor-iceballs dus en dat is knap lastig lopen. De arme meid bekent achteraf dat ze haar gaitors wel uit wilde doen, maar dat dit teveel tijd zou kosten. Die gedachte werd mede gevoed door een min of meer door haar afgedwongen eetpauze. Waar Leen, om de tijd in te halen, meer voelde voor eten tijdens het lopen.
Bij de laatste post komen we Johan en Petra tegen en omdat we er toch bijna zijn lopen we met z’n vieren naar de bivakplek, luisterend naar de illustere naam ‘Katzenknipp’. Advalp 3 is er al en heeft drie kwartier op ons gewonnen. De andere teams arriveren later. Volgens de tussenstand zijn wij, met twee minuten achterstand op Advalp 1, als derde geëindigd. Daar valt nu even niets aan te doen, dus het gas gaat er af. Kokkerellen, kopje warme chocola en vroeg het mandje in. ’s Nachts een beetje regen, ruisende wind in de bomen, ’s morgens is de sneeuw weg.
Maar dat is te vroeg gejuicht. Want bij post twee maken we twee klassieke fouten. Advalp 3 loopt daar iets voor ons. Zij hebben het lint al lang gezien, maar lopen slim een stukje door en stoppen even verderop. Om in een onbewaakt moment even het lint te checken en uit beeld te verdwijnen. Wij lopen dus ook een stukje, maar dan iets verder, door. En kunnen het lint niet vinden. Nooit afgaan op anderen! Fout twee: we lieten ons door de aanwijzing ‘op een graatje’ leiden en niet door het coördinaat zelf. ‘Luister: een graat is altijd ergens bovenop, dus niet hier beneden’. Gevolg: weer een kwartier verloren en team Rupshu zit gezellig rond het lint een kop koffie te drinken.
We zitten nu hoog boven de Rur, mooie vergezichten en een afwisselend landschap. Het weer valt alles mee, de voorspelde regen blijft uit. Er ligt wat sneeuw en de grond is een beetje bevroren. Karin staat verwoed met haar stokken onder haar schoenen te porren: ijsballen onder de riempjes van haar gaitors. De benaming gamaschen is te Duits en het Belgische slobkousen doet ons teveel aan afgezakte panty’s denken. Gaitor-iceballs dus en dat is knap lastig lopen. De arme meid bekent achteraf dat ze haar gaitors wel uit wilde doen, maar dat dit teveel tijd zou kosten. Die gedachte werd mede gevoed door een min of meer door haar afgedwongen eetpauze. Waar Leen, om de tijd in te halen, meer voelde voor eten tijdens het lopen.
Bij de laatste post komen we Johan en Petra tegen en omdat we er toch bijna zijn lopen we met z’n vieren naar de bivakplek, luisterend naar de illustere naam ‘Katzenknipp’. Advalp 3 is er al en heeft drie kwartier op ons gewonnen. De andere teams arriveren later. Volgens de tussenstand zijn wij, met twee minuten achterstand op Advalp 1, als derde geëindigd. Daar valt nu even niets aan te doen, dus het gas gaat er af. Kokkerellen, kopje warme chocola en vroeg het mandje in. ’s Nachts een beetje regen, ruisende wind in de bomen, ’s morgens is de sneeuw weg.
Zondag 28 januari 2007
In ons bivak staat een vervallen hoogzit. Of het aan de zondagmorgen ligt is de vraag, maar er is nu duidelijk een kansel in te herkennen. Dat kan toch geen toeval zijn. We vragen Roon om een stichtelijk woord van Dominee Katzenknipp. Die gedachte spreekt hem aan, maar het gevaar voor eigen leven minder. Van een berg afsodemieteren, ok. Maar niet door de kansel zakken.
De Ronnies hebben in al hun wijsheid bepaald dat de nummer drie in het klassement volgend jaar de NBAMM mag organiseren. Een dergelijke bepaling zou de spanning tussen de teams er in moeten brengen. Nou, dat werkt. Die twee minuten achterstand op Advalp 1 gaan we pakken! Laten zij de organisatie van de NBAMM 2008 maar doen….
Post één van vandaag, aan de rand van een afgraving, hebben we snel te pakken. Als we een sigaretje roken zien we Advalp 3 er naar zoeken.
In ons bivak staat een vervallen hoogzit. Of het aan de zondagmorgen ligt is de vraag, maar er is nu duidelijk een kansel in te herkennen. Dat kan toch geen toeval zijn. We vragen Roon om een stichtelijk woord van Dominee Katzenknipp. Die gedachte spreekt hem aan, maar het gevaar voor eigen leven minder. Van een berg afsodemieteren, ok. Maar niet door de kansel zakken.
De Ronnies hebben in al hun wijsheid bepaald dat de nummer drie in het klassement volgend jaar de NBAMM mag organiseren. Een dergelijke bepaling zou de spanning tussen de teams er in moeten brengen. Nou, dat werkt. Die twee minuten achterstand op Advalp 1 gaan we pakken! Laten zij de organisatie van de NBAMM 2008 maar doen….
Post één van vandaag, aan de rand van een afgraving, hebben we snel te pakken. Als we een sigaretje roken zien we Advalp 3 er naar zoeken.
Groot is onze frustratie als we ze later weer een flink stuk voor ons zien lopen. Want dat is net nadat wij dachten een lekkere doorsteek, dwars door het bos, gemaakt te hebben. Achteraf blijken ze dwars door een afgraving gegaan te zijn, een slimmere doorsteek!
Na de oversteek van het Staubecken Obermaubach begint het meer serieuze navigeerwerk. Want onze kaart staat vol met markeringen van mountainbikeroutes die ons het zicht op de paden ontnemen. En in dit fraaie stuk natuur zijn ook nog eens veel meer paden aanwezig dan staan aangegeven op de kaart. Maar we peppen ons zelf regelmatig op: “Kijk, sporen van een mountainbike. Hier heeft Roon gereden!”. Post vier is op een fraai uitzichtpunt, steil boven de Rur. Prachtig. Naar beneden proberen we nog af te snijden, maar het gaat niet. Te steil zo met de rugzakken.
Na de oversteek van het Staubecken Obermaubach begint het meer serieuze navigeerwerk. Want onze kaart staat vol met markeringen van mountainbikeroutes die ons het zicht op de paden ontnemen. En in dit fraaie stuk natuur zijn ook nog eens veel meer paden aanwezig dan staan aangegeven op de kaart. Maar we peppen ons zelf regelmatig op: “Kijk, sporen van een mountainbike. Hier heeft Roon gereden!”. Post vier is op een fraai uitzichtpunt, steil boven de Rur. Prachtig. Naar beneden proberen we nog af te snijden, maar het gaat niet. Te steil zo met de rugzakken.
Bij aankomst in Abenden blijken we als eerste binnen te zijn. Dat verrast ons toch wel, Advalp 3 had er al lang kunnen zijn. Toch wel spannend dat wachten, zouden we….? Nee. Ze hebben er vandaag weliswaar twintig minuten langer dan ons over gedaan, maar dat is nog altijd ruim binnen de marges voor hun verdiende eerste plaats. Gijs vertelt dat ze een keer verkeerd zijn gelopen en dat ze ook een coördinaat in een verkeerd vak hebben geplaatst. Daarmee moest hij de winstreddende aktie uitvoeren: recht tegen de rotsen op naar post vier. Alpinistenbloed. En, dat geldt ook voor Caecilia, een uitstekende conditie. Ze hebben geen enkele pauze genomen.
Willie wijst ons er op dat wij de Joop Zoetemelk van de NBAMM dreigen te worden: “jullie zijn al voor de derde keer tweede!”. En dat terwijl we toch nog maar twee keer hebben meegedaan. Advalp 1 heeft alle posten gepakt, maar heeft ook genoten van een uitgebreide lunch. Rupshu heeft niet alle posten gepakt, zij investeerden in het groepsproces, maar zetten toch een voor een rups alleszins verdienstelijke tijd neer. Team Carboon haakte voortijdig af, maar verdient bewondering: nog niet eerder een trekking gedaan! Team AtsmaBloemers baalde er na afloop van dat ze een post heeft gelaten voor wat het was. Die doen dus volgend jaar weer mee. Team Badzuilendorp schudde het wijze hoofd en wilde er niet meer over praten. Eerst een biertje en een sigaretje.
Roon en Ronald hebben een geweldige NBAMM georganiseerd. Klasse, dank! En volgend jaar zijn jullie er zelf ook weer bij als team.
Willie wijst ons er op dat wij de Joop Zoetemelk van de NBAMM dreigen te worden: “jullie zijn al voor de derde keer tweede!”. En dat terwijl we toch nog maar twee keer hebben meegedaan. Advalp 1 heeft alle posten gepakt, maar heeft ook genoten van een uitgebreide lunch. Rupshu heeft niet alle posten gepakt, zij investeerden in het groepsproces, maar zetten toch een voor een rups alleszins verdienstelijke tijd neer. Team Carboon haakte voortijdig af, maar verdient bewondering: nog niet eerder een trekking gedaan! Team AtsmaBloemers baalde er na afloop van dat ze een post heeft gelaten voor wat het was. Die doen dus volgend jaar weer mee. Team Badzuilendorp schudde het wijze hoofd en wilde er niet meer over praten. Eerst een biertje en een sigaretje.
Roon en Ronald hebben een geweldige NBAMM georganiseerd. Klasse, dank! En volgend jaar zijn jullie er zelf ook weer bij als team.
|
|
|
|
|
We leggen op de terugweg aan bij de Lachende Goudreinet, waar we samen met Marc en Linda bij een warme hap terugblikken. Marc miste het Belgische bier. Maar ook vooruitblikken. Want zij gaan samen met Romli volgend jaar de NBAMM organiseren. We horen Marc nieuwe lokaties benoemen, Noorwegen, La Palma, Schotland. Z’n enthousiasme is moeilijk te temperen en we vragen ons af hoe Linda dat in goede banen gaat leiden. Maar dat dit goed komt wordt duidelijk als Linda vraagt: “Marc, verkopen ze in Noorwegen ook Belgisch bier?”.
Team Loch Lomond, Amsterdam, maart 2007. Foto's: Willie van Emmerik.
Team Loch Lomond, Amsterdam, maart 2007. Foto's: Willie van Emmerik.
| Uitslag NBAMM 2007 | ||||||
| Plaats | Team | Dag 1 | Dag 2 | Totale tijd | Kwalificatie | Wie |
| 1 | Advalp 3 | 6h12' | 5h44' | 11h56' | Kwal | Gijs en Caecilia |
| 2 | Loch Lomond | 6h55' | 5h23' | 12h18' | Kwal | Karin en Leen |
| 3 | Advalp 1 | 6h53' | 6h47' | 13h40' | Kwal | Marc, Linda, Romli |
| 4 | Rupschu | 7h31' | 6h44' | 14h15' | Disk | Wibe, Margot, Hans en Hans, Willie, Peter |
| 5 | AtsmaBloemers | 7h37' | 6h56' | 14h33' | Disk | Johan en Petra |
| 6 | Badzuilendorp | 7h20' | 7h25' | 14h45' | Disk | Helen en Menno |
| 7 | Carboon | Disk | o.a. Devonia | |||