Amblève - Ourthe november 2004
Intro
Een enthousiaste Willem aan de telefoon. Het is lawaaiig en druk op kantoor en ik begrijp dat het om een hike gaat van Pool tot Emmerik. Thuis het mailtje lezende wordt het wat duidelijker. Willie van Emmerik en Cathelijne Pool organiseren een weekend lopen tussen Amblève en Ourthe. Ze hadden ook als omschrijving voor 'van Café des Sports naar Café des Sports' kunnen kiezen. Maar later begrijp ik dat deze, ongetwijfeld wervende, omschrijving de toch al op losse schroeven staande Nivon-subsidie definitief zou hebben doen verdampen.
Als nieuwkomers binnen de Nivon Bergsportgroep Amsterdam (NBA), Werkgroep Randonnée en Trekking (WRT) cursisten lichting 2004, vragen we ons vervolgens af uit welke hoek deze activiteit nu komt. Belangrijke vraag, want sinds het cursusonderdeel Alpiene Gevaren is de angst voor 'verkeerde tochtgenoten' diep geworteld. Daarbij hebben we nog nooit een echte wandelende tak gezien en schijnen de klimmers te lopen met gordeltjes die ze thuis niet mogen dragen.
Hoewel Willem en ik elkaar ook al als verkeerde tochtgenoten beschouwen, besluiten we toch de gok maar te wagen. De inschrijving verloopt succesvol, we glippen door de mazen van Willie's ballotagenet. Maar al met het verschijnen van de deelnemerslijst rijst een probleem. We vallen uit de toon, er schrijven alleen maar stellen in! We willen niet opvallen, dus we besluiten ook als stel te gaan. Punt is wel dat we éénpersoonstentjes bij ons hebben, maar dat valt te verkopen: een strikt doorgevoerde latrelatie. En om ook verder niet door de mand te vallen kiezen we voor een groepje van twee. Komt ook goed uit, we hebben een hoop bij te praten. De laatste hobbel in dit opzicht hebben we niet kunnen nemen. Val en Tim laten zich niet afschrikken door te dreigen met Willem's klassieke muziek tijdens de autorit naar de Ardennen. Waarderen ze. Nog even house geprobeerd: vinden ze ook leuk…..Wij hen trouwens ook.
Een enthousiaste Willem aan de telefoon. Het is lawaaiig en druk op kantoor en ik begrijp dat het om een hike gaat van Pool tot Emmerik. Thuis het mailtje lezende wordt het wat duidelijker. Willie van Emmerik en Cathelijne Pool organiseren een weekend lopen tussen Amblève en Ourthe. Ze hadden ook als omschrijving voor 'van Café des Sports naar Café des Sports' kunnen kiezen. Maar later begrijp ik dat deze, ongetwijfeld wervende, omschrijving de toch al op losse schroeven staande Nivon-subsidie definitief zou hebben doen verdampen.
Als nieuwkomers binnen de Nivon Bergsportgroep Amsterdam (NBA), Werkgroep Randonnée en Trekking (WRT) cursisten lichting 2004, vragen we ons vervolgens af uit welke hoek deze activiteit nu komt. Belangrijke vraag, want sinds het cursusonderdeel Alpiene Gevaren is de angst voor 'verkeerde tochtgenoten' diep geworteld. Daarbij hebben we nog nooit een echte wandelende tak gezien en schijnen de klimmers te lopen met gordeltjes die ze thuis niet mogen dragen.
Hoewel Willem en ik elkaar ook al als verkeerde tochtgenoten beschouwen, besluiten we toch de gok maar te wagen. De inschrijving verloopt succesvol, we glippen door de mazen van Willie's ballotagenet. Maar al met het verschijnen van de deelnemerslijst rijst een probleem. We vallen uit de toon, er schrijven alleen maar stellen in! We willen niet opvallen, dus we besluiten ook als stel te gaan. Punt is wel dat we éénpersoonstentjes bij ons hebben, maar dat valt te verkopen: een strikt doorgevoerde latrelatie. En om ook verder niet door de mand te vallen kiezen we voor een groepje van twee. Komt ook goed uit, we hebben een hoop bij te praten. De laatste hobbel in dit opzicht hebben we niet kunnen nemen. Val en Tim laten zich niet afschrikken door te dreigen met Willem's klassieke muziek tijdens de autorit naar de Ardennen. Waarderen ze. Nog even house geprobeerd: vinden ze ook leuk…..Wij hen trouwens ook.
Bomal in 't kort
Ontdek "Bomal-sur-Ourthe" gelegen in Belgisch Luxemburg op de grens van de Provincies Namen en Luik. Bomal is ook een deelgemeente van Durby, het kleinste stadje ter wereld. Zeer gunstig gelegen, vlug bereik-baar vanuit de grote agglo-meraties van België en Zuid-Nederland. Bomal-sur-Ourthe is een romantisch Ardeens dorpje met eindeloze bossen, verre horizonten, schilderachtige dalen waardoor de Ourthe en de Aisne zich als zilveren linten doorslingeren.
Men leeft er mee op het ritme van de seizoenen die elk op zichzelf
aangrijpend mooi en heerlijk zijn. Voor al wie droomt van bruisende stromen of zacht kabbelende riviertjes, ongestoor-de stilte en zuivere lucht is Bomal-sur-Ourthe met z'n samen-vloeiïng van Ourthe en Aisne het gedroomde vakantieoord.
Voor wie houdt van forelvissen, kanovaren, zwemmen in rivieren,
jagen, paardrijden, zwerven door bossen, over rotsen en in de spelonken. Bomal-sur-Ourthe heeft niet alleen een prachtige natuur, ook de mensen zijn er volks en vriendelijk. De hande-laars zijn er gedienstig en steeds bereid U te helpen. De restau-rants zijn er befaamd om het lekker eten en hun gezelligheid. Het zicht op de Ourthevallei en de ruïnes van het versterkt kasteel de Logne is uitzonderlijk mooi. Kom Uzelf ter plaatse overtuigen .
Ontdek "Bomal-sur-Ourthe" gelegen in Belgisch Luxemburg op de grens van de Provincies Namen en Luik. Bomal is ook een deelgemeente van Durby, het kleinste stadje ter wereld. Zeer gunstig gelegen, vlug bereik-baar vanuit de grote agglo-meraties van België en Zuid-Nederland. Bomal-sur-Ourthe is een romantisch Ardeens dorpje met eindeloze bossen, verre horizonten, schilderachtige dalen waardoor de Ourthe en de Aisne zich als zilveren linten doorslingeren.
Men leeft er mee op het ritme van de seizoenen die elk op zichzelf
aangrijpend mooi en heerlijk zijn. Voor al wie droomt van bruisende stromen of zacht kabbelende riviertjes, ongestoor-de stilte en zuivere lucht is Bomal-sur-Ourthe met z'n samen-vloeiïng van Ourthe en Aisne het gedroomde vakantieoord.
Voor wie houdt van forelvissen, kanovaren, zwemmen in rivieren,
jagen, paardrijden, zwerven door bossen, over rotsen en in de spelonken. Bomal-sur-Ourthe heeft niet alleen een prachtige natuur, ook de mensen zijn er volks en vriendelijk. De hande-laars zijn er gedienstig en steeds bereid U te helpen. De restau-rants zijn er befaamd om het lekker eten en hun gezelligheid. Het zicht op de Ourthevallei en de ruïnes van het versterkt kasteel de Logne is uitzonderlijk mooi. Kom Uzelf ter plaatse overtuigen .
Vrijdag 5 november 2004, heenreis,
overnachting
Val is een collega van Rianne Bressers en Rianne kennen we van de WRT cursus. Ze werken bij Artsen Zonder Grenzen. En omdat Willem gezien de bestemming van deze avond getuigt van grensoverschrijdend gedrag en ook nog enige medische achtergrond heeft, is hij potentieel kandidaat. Fijn hoor Val, maar ik kan die eikel niet missen. Er is afleiding in de vorm van het tankstation tussen Maastricht en de Belgische grens. Waar ik Willem een heuse ketchupautomaat van de Oliehoorn uit Zwaag in het vooruitzicht stelde, is hij meer verrast door de antidepressiva die daar vrij over de toonbank gaan.
Harzé, Café des Sports. De ploeg is compleet, de bijzondere belgische biertjes inmiddels lauw vanwege de grote vraag, time to go. Naar de auto's, zakjes om, lampjes op and follow the leader: Cathelijne. Harzé uit, up hill in the woods, tussen de naaldbomen, een perfect droog en verend matje. Willem is mijn redder in nood, want ik heb door omstandigheden geen idee meer hoe van een groene lap met touwtjes een tentje te maken.
overnachting
Val is een collega van Rianne Bressers en Rianne kennen we van de WRT cursus. Ze werken bij Artsen Zonder Grenzen. En omdat Willem gezien de bestemming van deze avond getuigt van grensoverschrijdend gedrag en ook nog enige medische achtergrond heeft, is hij potentieel kandidaat. Fijn hoor Val, maar ik kan die eikel niet missen. Er is afleiding in de vorm van het tankstation tussen Maastricht en de Belgische grens. Waar ik Willem een heuse ketchupautomaat van de Oliehoorn uit Zwaag in het vooruitzicht stelde, is hij meer verrast door de antidepressiva die daar vrij over de toonbank gaan.
Harzé, Café des Sports. De ploeg is compleet, de bijzondere belgische biertjes inmiddels lauw vanwege de grote vraag, time to go. Naar de auto's, zakjes om, lampjes op and follow the leader: Cathelijne. Harzé uit, up hill in the woods, tussen de naaldbomen, een perfect droog en verend matje. Willem is mijn redder in nood, want ik heb door omstandigheden geen idee meer hoe van een groene lap met touwtjes een tentje te maken.
Zaterdag 6 november 2004, Harzé - Bomal, 20 km
Zaterdagmorgen. Wat een verrassing. Iedereen blijkt er te zijn! Leuk al die tentjes zo in het bos te zien staan. We lopen vandaag naar Bomal. Op de verstrekte 1:50.000 kaart staan een aantal routepunten aangegeven, het is bedoeling dat je deze in grote lijnen volgt. Ieder groepje trekt zo z'n eigen plan. Willem en ik doen de bivakinspectie, wat vrij vertaald neerkomt op het als laatste vertrekken. We besluiten na een zorgvuldige plaatsbepaling tot een rondje rechtsom de heuvel. Om vervolgens uiteindelijk linksom af te dalen, vanwege de schapen rechts van ons. Daarmee is onze succesvolle richtingbepaling voor de rest van de route gezet, maar wie ons uitlegt wat we nu precies goed
hebben gedaan, zij welkom.
Bij La Levée ontmoeten we andere groepjes die komen teruglopen: de meest logische route naar Chateau de Grimonster blijkt niet toegankelijk. Iedereen kiest voor het noordelijk alternatief, maar ook daar kunnen en moeten weer veel keuzes gemaakt worden. Achteraf blijkt dit stuk het meest lastig te navigeren, maar uiteindelijk staan we dan toch bij het kasteel. Wat veel vriendelijker oogt dan de naam doet vermoeden.
Zaterdagmorgen. Wat een verrassing. Iedereen blijkt er te zijn! Leuk al die tentjes zo in het bos te zien staan. We lopen vandaag naar Bomal. Op de verstrekte 1:50.000 kaart staan een aantal routepunten aangegeven, het is bedoeling dat je deze in grote lijnen volgt. Ieder groepje trekt zo z'n eigen plan. Willem en ik doen de bivakinspectie, wat vrij vertaald neerkomt op het als laatste vertrekken. We besluiten na een zorgvuldige plaatsbepaling tot een rondje rechtsom de heuvel. Om vervolgens uiteindelijk linksom af te dalen, vanwege de schapen rechts van ons. Daarmee is onze succesvolle richtingbepaling voor de rest van de route gezet, maar wie ons uitlegt wat we nu precies goed
hebben gedaan, zij welkom.
Bij La Levée ontmoeten we andere groepjes die komen teruglopen: de meest logische route naar Chateau de Grimonster blijkt niet toegankelijk. Iedereen kiest voor het noordelijk alternatief, maar ook daar kunnen en moeten weer veel keuzes gemaakt worden. Achteraf blijkt dit stuk het meest lastig te navigeren, maar uiteindelijk staan we dan toch bij het kasteel. Wat veel vriendelijker oogt dan de naam doet vermoeden.
De volgende etappe voert ons naar de Belvédère tussen Lantroule en Fagnoule. Heel belle is het daar overigens niet. Ook al omdat we onderweg op veel mooiere uitzichten getrakteerd zijn. Dan moeten we even stoppen: tijd voor Willem om op z'n GPS te kijken. Alle begrip van mijn zijde, tenslotte heeft hij z'n stappenteller met ingebouwde wereldontvanger thuis gelaten. Willem drukt op wat knopjes, kijkt bedenkelijk en dan kunnen we weer verder. In Izier treffen we weer tochtgenoten, ze hebben het bushokje in beslag genomen. Perfecte plaats om een kop thee te zetten en om uit de wind en regen te zitten. Regen kenmerkt het laatste deel van vandaag, vanaf Ozo ook niet zachtjes meer. We stappen om halfzes de camping op, blij dat we er zijn.
De campingbaas is Nederlander en hij houdt de kantine open. Perfect. En hoewel Bomal op een steenworp afstand ligt, blijft het merendeel van ons op de camping hangen. Het wordt een uiterst gezellige boel. Lopen verbroedert en koken op de veranda van de kantine helemaal. Iedereen pakt het weer anders aan, leuk om te zien. Willie maakt er helemaal iets bijzonders van. Roon mag vandaag niet van een bordje eten, hij moet de pasta uit de kieren van de veranda prikken. Extra handicap, maar Roon heeft voor hetere vuren gestaan. Willem heeft een Globetrotter driegangenmenu geritseld. Nou ben je een knappe jongen als je dat verprutst, maar hij presenteert de bereiding als ware hij Jamie Oliver. Heerlijk gegeten. In de kantine hangen plaatjes van de watertoren van Assendelft en van de Drommedaris in Enkhuizen. Een Noord-Holland connectie ligt dan voor de hand. De campingbaas blijkt dan ook uit Westzaan te komen en heeft z'n baan bij de politie opgegeven om naar België te emigreren.
De campingbaas is Nederlander en hij houdt de kantine open. Perfect. En hoewel Bomal op een steenworp afstand ligt, blijft het merendeel van ons op de camping hangen. Het wordt een uiterst gezellige boel. Lopen verbroedert en koken op de veranda van de kantine helemaal. Iedereen pakt het weer anders aan, leuk om te zien. Willie maakt er helemaal iets bijzonders van. Roon mag vandaag niet van een bordje eten, hij moet de pasta uit de kieren van de veranda prikken. Extra handicap, maar Roon heeft voor hetere vuren gestaan. Willem heeft een Globetrotter driegangenmenu geritseld. Nou ben je een knappe jongen als je dat verprutst, maar hij presenteert de bereiding als ware hij Jamie Oliver. Heerlijk gegeten. In de kantine hangen plaatjes van de watertoren van Assendelft en van de Drommedaris in Enkhuizen. Een Noord-Holland connectie ligt dan voor de hand. De campingbaas blijkt dan ook uit Westzaan te komen en heeft z'n baan bij de politie opgegeven om naar België te emigreren.
De nodige tentjes moeten nog opgezet worden en we hijsen ons in de regenkleding. Natuurlijk stopt het op dat moment met regenen. Willem heeft veel succes met een ingenieus regenhansopje. Zou trouwens op de gayparade niet misstaan. Zelf heb ik onverwacht succes met m'n regenpijpen. "Geile pijpen hoor Leen" zegt Roon. En er wordt ongegeneerd naar m'n vrij gelaten kruis gekeken. Als we gaan slapen begint het weer te regenen. Het geluid van druppels op de tent, een laatste Rochefort en sigaret. Ineens eenzaam, wish you were here.
Zondag 7 november 2004, Harzé - Bomal, 19 km
Zondagmorgen, het wordt een prachtige dag. Ontbijt op de veranda, waar de zon al lekker op staat. Onze wat stuurse campingbaas wordt steeds vriendelijker en is zelfs bereid tot het maken van een groepsfoto. In Bomal is het markt. Willem probeert me te verleiden tot wafels, maar een dergelijke impulsieve aankoop verbied ik hem. Even later zien we iets veel beters; gegrilde kip!!
Jammer dat we nog moeten wachten tot de lunch. We vragen ons af of we nog tochtgenoten gaan tegenkomen. Later blijkt dat elke groep een andere route heeft gekozen. Voor het bruggetje over de Limbree lopen we ver-keerd. Maar door wat weilanden te kruisen kunnen we dat corrigeren.
Daarmee wordt een steile koeienstrontmodderafdaling ons deel. De mix is ongeveer acht staat tot twee. En daar hebben we niets over geleerd tijdens de cursus.
Bij een val zal de schade aan lijf en ledematen ongetwijfeld beperkt blijven. Maar het vooruitzicht dat Willem (of ik) nooit meer op zal houden met lachen…. En dat je de kroeg niet meer inkomt…. Kortom: we leren zeer snel en weten de niet echt welriekende substantie tot onder de schachten te houden. We denken de zaak schoon te spoelen in de Limbree, maar uite- raard staat deze droog.
Zondagmorgen, het wordt een prachtige dag. Ontbijt op de veranda, waar de zon al lekker op staat. Onze wat stuurse campingbaas wordt steeds vriendelijker en is zelfs bereid tot het maken van een groepsfoto. In Bomal is het markt. Willem probeert me te verleiden tot wafels, maar een dergelijke impulsieve aankoop verbied ik hem. Even later zien we iets veel beters; gegrilde kip!!
Jammer dat we nog moeten wachten tot de lunch. We vragen ons af of we nog tochtgenoten gaan tegenkomen. Later blijkt dat elke groep een andere route heeft gekozen. Voor het bruggetje over de Limbree lopen we ver-keerd. Maar door wat weilanden te kruisen kunnen we dat corrigeren.
Daarmee wordt een steile koeienstrontmodderafdaling ons deel. De mix is ongeveer acht staat tot twee. En daar hebben we niets over geleerd tijdens de cursus.
Bij een val zal de schade aan lijf en ledematen ongetwijfeld beperkt blijven. Maar het vooruitzicht dat Willem (of ik) nooit meer op zal houden met lachen…. En dat je de kroeg niet meer inkomt…. Kortom: we leren zeer snel en weten de niet echt welriekende substantie tot onder de schachten te houden. We denken de zaak schoon te spoelen in de Limbree, maar uite- raard staat deze droog.
Niet veel later: tijd voor de lunch. Het wordt een mix van tandoori- en saténoodles en natuurlijk onze kip, kopje koffie toe. Voortreffelijk! Tijdens onze schranspartij komt er een vrouw voorbij lopen. Ze passeert ons, maar draait weer om en spreekt ons aan. Of we hier een leuke wandeling weten. Genereus overhandigen we haar een kaart, sorry Willie, en kletsen nog wat. Ze draalt een beetje, maar neemt dan toch afscheid. Willem en ik kijken elkaar eens aan en we zijn het er over eens dat we juist gehandeld hebben. Elke andere aanpak had ons een kippenpoot gescheeld.
Het is werkelijk een prachtige tocht. Weinig asfalt, fraaie bossen en dito verge-zichten. We steken het Bois de Ville succesvol door en belanden op een bijzon-der pad. Als ik Willem zeg dat het wel een ontmantelde trambaan lijkt, zegt hij dat het pad dan ook Voie du Tram heet. Even denk ik dat mijn goede vriend me in de maling neemt, maar hij meent het. Later blijken ook Val en Tim dit stuk op de heenweg gelopen te hebben en blijkt het met mijnen en lorries te maken te hebben.
Rest ons nog een stuk Bois de Xhoris, we ruiken de stal. In Café des Sports ontmoeten we onze maatjes. De gelopen routes worden vergeleken en er wordt gezellig nagekaart. Tijd om te gaan. Voorspoedige terugreis, wel nog een aardige omleiding in Limburg. Voor halfelf zet Willem Val en Tim af op de Nassaukade en mij op Sloterdijk.
Het is werkelijk een prachtige tocht. Weinig asfalt, fraaie bossen en dito verge-zichten. We steken het Bois de Ville succesvol door en belanden op een bijzon-der pad. Als ik Willem zeg dat het wel een ontmantelde trambaan lijkt, zegt hij dat het pad dan ook Voie du Tram heet. Even denk ik dat mijn goede vriend me in de maling neemt, maar hij meent het. Later blijken ook Val en Tim dit stuk op de heenweg gelopen te hebben en blijkt het met mijnen en lorries te maken te hebben.
Rest ons nog een stuk Bois de Xhoris, we ruiken de stal. In Café des Sports ontmoeten we onze maatjes. De gelopen routes worden vergeleken en er wordt gezellig nagekaart. Tijd om te gaan. Voorspoedige terugreis, wel nog een aardige omleiding in Limburg. Voor halfelf zet Willem Val en Tim af op de Nassaukade en mij op Sloterdijk.
Tenslotte
Het was een geweldig weekend. Goede formule. Nacht wild-kamperen en de andere nacht met faciliteiten.
Groepsgebeuren, maar voor het
lopen zelf opgedeeld in kleinere groepjes. Een prettige mate van vrijheid in de keus van de route. Gelijkgestemde zielen en geen gezeur.
Willie en Cathelijne, hartelijk dank voor de organisatie. Mogen we een volgende keer weer mee?
Leendert P. Bakker,
november 2004
(met dank aan Willem Fox voor het meedenken en Willie van Emmerik voor de groeps- en 'ruggen'foto)
Het was een geweldig weekend. Goede formule. Nacht wild-kamperen en de andere nacht met faciliteiten.
Groepsgebeuren, maar voor het
lopen zelf opgedeeld in kleinere groepjes. Een prettige mate van vrijheid in de keus van de route. Gelijkgestemde zielen en geen gezeur.
Willie en Cathelijne, hartelijk dank voor de organisatie. Mogen we een volgende keer weer mee?
Leendert P. Bakker,
november 2004
(met dank aan Willem Fox voor het meedenken en Willie van Emmerik voor de groeps- en 'ruggen'foto)
.